زن

واژه ای والا . . . لفظی بی انتها . . . کلامی پر از معنا

زن به مثال مادر، دوست، معشوق، محبوب. . . . ء

.

درود بردوست عزيزم زيبا شيرازی شاعر معاصر که گفت

.

من منم، من يک زنم، آزادگی پيراهنم

عشوه از پا تا سرم، ليکن ز سنگم، آهنم

من منم، من مادرم، دوستم، رفيقم، همسرم

. . . . . . . . . . . . . .

.

واژه ای که در اين مرز و بوم نشانی از قدرت، مقاومت، تقدس، ايثار و عشق بود ، رفته رفته در گرداب باورهای تاريک مردسالارانه فرو رفت . قدرتش پايمال، تقدسش نامفهوم و عشقش خاموش شد و زيبايی واژه اش رنگ و بوی گناه گرفت

.

شير زنان ايران زمين کجايند ؟ . . . . وزارت و درايت آرتا دخت . . . شجاعت و دلاوری آرتميس . . . جنگاوری گرد آفريد . . . آذر نوش، برز آفريد، ماندانا، گلبويه . . . ها کجايند

.

تعصبات خشکی که جايگزين طراوت عشق در خانواده ها شده و باوری که در خارج از محيط خانواده دم از آزادی و احترام، ولی در عمل خانه زندانی است که در ظاهر به گل آراسته شده

.

گر بار دل را از سنگينی کوه برداری

بدان که چون قاصدک پر می کشد

خراميدن قاصدک ها را نمی توان برداشت

وقار کوه را ببين که بار دل را ميکشد

هوتن فروردين ۸۴