ابتذال هويت ۱

با دوستی بودم که از رنگ زرد لباس عروس در مراسمی انتقاد کرد همين انتقاد مرا به سوی باوری سوق داد که شايد عنوان کردن آن نقطه عطفی باشد برای عميق تر انديشيدن ،ِ برای شکستن قفل ها و کليشه های رسوب کرده در باور هايمان که هنوز نمی دانيم از کجا آمده و به کجا ميرود

.

با مروری بر روانشناسی و اخذ معانی در مباحث رنگ نکات قابل توجهی به چشم می خورد . در ميان برهماييان رنگ زرد مقدس است و نو عروسان هند قديم همچون نو عروسان روم باستان زرد می پوشيدند . هم اکنون در هند لباس عروس به رنگهای قرمز صورتی تيره و بنفش می باشد . برای مسلمانان رنگ سفيد نشانه پاکی روح و خلوص است . در مسيحيت راهبان باکره برای نماياندن معصوميت و خلوص سفيد می پوشيدند

.

بنابراين همانطور که مشاهده ميکنيد معانی که به رنگ داده ميشود از زمانی به زمان ديگر و از مکانی به مکان ديگر تفاوت دارد . باورهای اجتماعی ، زمانی ارزشمند است که ارزش های سنتی رنگ مورد توجه قرار گيرد

.

نکته قابل توجه در اين بحث، باوری است که بايد عميقا به آن ايمان داشته باشيم و آن ايرانی بودن ماست ، يادمان باشد که قبل از اينکه مسلمان باشيم ايرانی بوديم ، يادمان باشد که تمدنی چندين هزار ساله را در تاريخ خود داريم . نه تنها آنرا فراموش کرده ايم بلکه در مجرای باريک باورهای القا شده ، به ناکجا آباد در حرکتيم

.

در ايران زمين ، رنگ تور لباس عروس و کلاه داماد در مراسم ازدواج به رنگ سبز بوده که رنگ سبز به نشانه امرداد ، جاودانگی و سرسبزی در زندگی است . سبز نشانه ارضا ، آرامش و اميدواری است . رنگ سبز قدرت و استواری مربع را دارد. سبز آميزشی است از دانش و باور

.

هنوز در بعضی از نقاط افغانستان و تاجيکستان تور نو عروسان به رنگ سبز می باشد . آيا دختران ما می توانند بار ديگر تور سبز به سر کنند ، بايد باور کنيم که تمامی ابتذال هويت مان ناشی از کمبود دانش و آ گاهی ميباشد

.

کمی فکر کنيم از کجا آمديم و کی هستيم